கிள்ளிக் கிழிந்த திரை
வழக்கம்போலன்றி
சிடு சிடுப்புகளில்லை
எவரெனத் தெரியாத அந்த
அண்ணன் தங்கையின்
கிள்ளல் விளையாட்டால்
ஆஸ்பத்திரியின்
அமைதித் திரையில்
விழுந்த ஓட்டைகளில்.
மாறாய்
ஆங்காங்கே குறுநகைகள்.
எனக்கு
என் தங்கை தெரிந்தாள்
ஒரு கிழிசலில்.
Thursday, January 22, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
செண்டிமெண்டல் கவிதைதான் என்றாலும் எனக்குப் பிடித்திருக்கிறது :)
நல்லா இருக்கு மதன். வாழ்த்துகள்.
சுந்தர், எப்படித் தேடித் தேடிப் படிக்கிறீர்கள்!
அனுஜன்யா
சுந்தர்,
செண்டிமெண்ட்டும் கொஞ்சம் வேணும் அப்பப்போ. இல்லையா..!:)
எதை எழுதினாலும், வந்து, படித்து, கருத்து சொல்லும் உங்களுக்கு நன்றிகள். தங்கள் கருத்துக்கள் மிகவும் ஊக்குவிப்பவையாக உள்ளன.
அனுஜன்யா,
வருகைக்கு நன்றி.
அதுதான் அவரே சொல்லிட்டாரே.. ’முதன்மையாய் வாசகன். சில சமயம் தான் எழுதுவேன்’-னு..! இவர் சில சமயம் எழுதுவதே இவ்வளவு.. என்றால், முதன்மையாய் வாசகன் என்று சொல்லிவிட்டு, படிக்காமலா..?
வா,,,,,,,வ்.... கலக்கல்.....
வார்த்தையே இல்லை விபரிக்க...
@ஆதவா.. உண்மையிலேயேதான் பாராட்டுகிறீர்களா..? எனக்கென்னவோ சந்தேகமாக இருக்கிறது.:)
நல்லா இருக்கு. வாழ்த்துக்கள்.
வாருங்கள் ரவி.. எனக்கு சுந்தர் வலைப்பூவில் தங்கள் அறிமுகம் கிடைத்தது. அடிக்கடி வாசிப்பதுண்டு. தங்கள் வாழ்த்துக்கு மிக்க நன்றி.
Post a Comment