ஆனந்த ஞானக்கூத்து

என்னைக் குறியெய்யும்
அழிமானங்கள்
யாதொரு கட்டவிழ்ப்பையும்
என் மேல் ஏவாதோட
ஆனந்தமாயிருக்கச் சித்தமாகிறேன்
உலகம் குழுமியிருக்கையில்
நிர்வாணம் வெட்கமுறாததாகி
என்னுடனே தெறித்தாடும் குறியைக்
கண்ணுறாமல்
கூத்தாடுதலின் ஞானாந்தகாரத்தில்
அவா கூடுகிறேன்
பிரஸ்தாபங்கள் காட்டும் ஒளிக்கூறு
காலப் பெரும்பள்ளத்தினுள்
வெள்ளைப்பூனையையும்
கண்காட்டத் தக்கதாயில்லை
உள்சென்ற துவார வாயில்களின்
வழியாகவே பிதுங்கி வழிவது
வாழ்வின் சங்கீதம்
அதன் லயத்தோடு ஒட்டாமல்
ஆடுகிறேன்
கூத்தாடுகிறேன்
கூத்தாடிக் கூத்தாடிப்
போட்டுடைக்கிறேன்
போட்டுடைத்துப் போட்டுடைத்துக்
கூத்தாடுகிறேன்.