அரூபத்தை
வரைந்து கொண்டிருந்த
கடவுளின் ஆயிரம் கைகள்
இதற்கு முன் தீட்டியிருந்த
தனிமையின் ஓவியத்தில்
அரூபத்தின் சாயல் படிந்திருக்கிறதா
என்றொரு கணம் சிந்தித்தன
அவ்வோவியத்தினுள்
ஓசைப்படாது எட்டிப் பார்த்திருந்த
அரூபத்தை
சிருஷ்டிகர்த்தாவால்
உணர இயலாத கணத்தில்
மெலிதாய்
புன்னகைத்தது அரூபம்
அதே ஓவியத்தினுள்
தூரிகை தீட்டும் தன் கைகளை
வேடிக்கை பார்க்கத் துவங்கியது
இறை
தான் தொலைந்து போன
அரூப வெளி குறித்து
அறியாது
நன்றி: கீற்று
கண்ணே கத பேசுதே
என்றேன்.
என் மிகையின் எள்ளலை
அறிந்து கொண்டவள்
நான் கவிஞன் என்பதால்
இல்லாதவற்றையெல்லாம்
இருப்பதாகக் கூறுவதாகக்
குற்றம் சாட்டினாள்.
இல்லாதவற்றையெல்லாம்
இருப்பதாகக் கூறினாலும்,
இருப்பதை இருப்பதாகக்
கூற இயலாத
குற்றத்தை
ஒப்புக் கொண்டு விட்டேன்.
வார்த்தை விளையாடாமை - II
சரிகளையும், தவறுகளையும்
பற்றி எழுதிய கவிதைக்கு
'சரியா தவறா?'
-என்று தலைப்பிட்டேன்.
பின்
'சரியா தவறா என்ற தலைப்பு சரியா தவறா?'
-என்று தலைப்பை மாற்றினேன்
பின்
'சரியா தவறா என்ற தலைப்பு சரியா தவறா? என்ற தலைப்பு சரியா தவறா?'
-என்று தலைப்பை மாற்றினேன்
பின்
.
.
.
சரியா தவறாக்களின்
விளைவுகளுக்கு
என் கவிதையும்
விலக்கல்ல.
©Template by Dicas Blogger.
